Wij zijn Nol en Fieke trotse ouders van Babs*, Yin en Senn.
Na jaren van proberen zwanger te worden waren we zwanger van Babs. Bij Babs werd al vroeg in de zwangerschap een verdikte nekplooi waargenomen. We moesten naar Nijmegen voor een uitgebreide echo en punctie en kregen een aantal weken de diagnose te horen. Wij dachten natuurlijk aan het Down Syndroom en hadden al beslist dat het dan nog steeds 100 procent welkom zou zijn maar het bleek het Turner Syndroom te zijn. Het Turner Syndroom heb je net als het Down Syndroom in verschillende gradaties en helaas is ons dochtertje (want het komt alleen maar voor bij meisjes) overleden in de 26e week van de zwangerschap.
Daarna hebben we nog het hele medische circuit doorlopen met alle IVF en ICSI pogingen maar helaas ben ik nooit meer zwanger geworden.
Tijdens het medische circuit hadden we al wel besloten dat adoptie voor ons ook wel een optie zou zijn en zijn het adoptietraject ingeslagen. Een hele lange emotioneel zware weg, maar nu kunnen we zeggen dat het het allemaal dubbel en dwars waard is geweest.
Na ruim vier en een half jaar mochten we onze dochter Yin in onze armen sluiten. Yin was via de reguliere procedure dus een “gezond” kindje en was net een jaar toen wij haar op mochten gaan halen. Tijdens ons verblijf in China riepen we al dat als we het nog een keer zouden doen we zeker voor een SN kindje zouden gaan. Volgens veel mensen een hele stap, maar voor ons niet zo’n bijzonder grote stap omdat wij ook intens blij waren geweest als Babs levend (en gehandicapt) te wereld was gekomen.
Toen Yin een jaar bij ons was zijn we de procedure opnieuw gestart. Weer de onderzoeken bij de kinderbescherming en weer de doktersverklaringen, maar ondertussen wisten we zeker waar we het voor deden. We hebben ons ingeschreven bij Wereldkinderen op de lijst voor Special Need kindjes.
Daar moet je dan in een lijst aangeven voor welke special needs je open staat. We hebben hem afzonderlijk ingevuld omdat je er allebei natuurlijk wel evenveel voor open moet staan en toen bleek dat we bijna alles wilden accepteren, allebei.
Dus makkelijk te matchen.
Dit resulteerde deze keer in de komst van onze zoon Senn.
Senn hebben we in september 2009 in onze armen mogen sluiten. Een special need jongetje dus. Geboren met een Spina Bifida (open ruggetje) maar verder een heerlijk eigenwijs, ondeugend mannetje, wat nog wel de nodige ziekenhuisbezoeken moet ondergaan (oktober 2010 al een operatie aan zijn rug) maar die we even liefdevol opvoeden als Yin.
Maar het kriebelt nog steeds, graag zouden we nog een kindje willen helpen uit China en daarnaast zouden we heel graag een weeshuis in China gaan steunen om de operaties van kindjes als Senn te kunnen helpen om of makkelijker te adopteren te worden of dat ze gewoon een beter bestaan in China kunnen gaan leiden.
