Cocoon is een Amerikaanse science fiction film uit 1985, die is geregisseerd door Ron Howard. Het script is geschreven door Tom Benedek en de film is geproduceerd door David Brown en Richard Zanuck. Behalve een groepje buitenaardse wezens staat in Cocoon een groepje Amerikaanse ouderen centraal. Zij krijgen door onbedoeld contact met de cocons van de buitenaardsen, te maken met een sensationele verjonging. In de hoofdrollen zien we vooral oudere acteurs als Don Ameche, Hume Cronyn, Jessica Tandy en Maureen Stapleton, maar ook Brian Dennehy als de als mens vermomde Antareaan Walter. De film werd alom geprezen doordat het, behalve een science fictionfilm, ook een grappige en ontroerende film is over bejaarden en het proces van ouder worden. In 1988 werd het vervolg “Cocoon: The Return” gemaakt, waarin praktisch de volledige cast weer hun rollen hervatten.
Het verhaal van Cocoon
Al tienduizend jaar geleden bezocht een groepje hoogstaande buitenaardse wezens van de planeet Antarea de aarde. Zij maakten een buitenpost op onze planeet, op een eiland dat nog steeds in de geschriften staat als het mythische Atlantis. Net als in de mythe zonk het eiland, waardoor de Antareanen nogal plotseling moesten vertrekken. Daarbij waren zij gedwongen om twintig van hun soortgenoten achter te laten in een onopvallende en beschermende cocon-vorm.
In de film komen de Antareanen naar de aarde terug om hun soortgenoten uit de zee op te vissen en eindelijk mee naar huis te nemen. Vermomd als mensen huren ze een huis met een zwembad en stralen het water van het zwembad in met levenskracht, zodat de cocons op krachten kunnen komen voor de reis naar hun thuisplaneet.
Drie bejaarde mannen van het bejaardentehuis in de buurt, Joe, Ben en Arthur, gaan echter stiekem zwemmen in het zwembad. Vervolgens worden zij “besmet” met de Antareaanse levenskracht en voelen zich al snel jaren jonger, sterker en gelukkiger. Ze worden gesnapt door de Antarianen, maar krijgen na wat onderhandelen toestemming van de leider Walter, gespeeld door Brian Dennehy, om hun baantjes te blijven zwemmen. Uiteraard onder strikte geheimhouding, maar dat gaat al snel mis. Het drietal probeert de pessimistische Bernie, een andere tehuis-bewoner gespeeld door Jack Gilford, over te halen om zijn stervende echtgenote in het levenswater onder te dompelen. Bernie die deze kunstmatige levens-verlenging onnatuurlijk vindt en af wil van het gezeur van zijn vrienden, onthult het geheim tijdens een diner in het bejaardentehuis. Het resultaat is dat de tehuis-populatie massaal een verjongende duik in het magische zwembad wil nemen. Met zoveel mensen die er uit putten, verliest het water zijn kracht en er worden zelfs een aantal cocons beschadigd. De boze Walter gooit de oudjes eruit, maar het kwaad is al geschied. De Antareanen kunnen de cocons al niet meer mee op reis nemen en minstens een van de ingekapselde wezens overlijdt. Als Bernie’ s vrouw sterft komt hij tot inkeer, hij draagt haar naar het zwembad en bevochtigt haar gezicht, maar Walter legt uit dat het water geen kracht meer heeft en haar niet meer tot leven kan wekken. Met de hulp van Ben, Arthur en Joe brengen de Antareanen de cocons weer terug naar de ruïnes van Atlantis op de bodem van de zee. Omdat ze nu hun soortgenoten weer niet mee naar huis kunnen nemen, bieden zij de vrije plaatsen in hun ruimteschip aan aan de bewoners van het bejaardentehuis. Met uitzondering van Bernie, die kiest voor een natuurlijk einde van zijn leven op Aarde, vertrekken de oudjes met hun buitenaardse vrienden naar Antarea, waar ze nooit meer ouder en ziek zullen worden en ook nooit zullen sterven.
In Cocoon komt, net als in de film E.T. van een paar jaar daarvoor, het dagelijkse leven van een aantal aardbewoners danig op zijn kop te staan door persoonlijk contact met buitenaardse bezoekers. In plaats van kinderen in de hoofdrollen zien we nu juist een groepje ouderen. Cocoon is geen standaard science fictionfilm waarin de goeden tegen de slechten strijden op hoog kosmisch niveau, maar vooral een grappige en ontroerende film voor jong en oud. Terecht kreeg de film twee Academy Awards, een voor de beste mannelijke bijrol voor Don Ameche en een voor de Visuele Effecten.
Cocoon: The Return
Het vervolg “Cocoon: The Return” werd 1988 geregisseerd door Daniel Petrie en heeft nagenoeg dezelfde acteurs. In deze film komen de vertrokken bejaarden Art, Bess, Joe, Alma, Ben en Mary samen met een paar Antarianen op bezoek op aarde. Het doel is om weer te proberen de cocons naar Antarea terug te brengen, maar de geëmigreerde aardbewoners kunnen tegelijkertijd hun familie en vrienden weer eens bezoeken. Zo zoeken Ben en Mary hun kleinzoon David op, die de scheiding van zijn ouders niet kan verwerken. En de achtergebleven bejaarde vriend Bernie, die op punt staat om zelfmoord te plegen, kan door zijn oude vrienden worden tegengehouden.
Dit vervolg op Cocoon lijkt erg op de eerste film, dezelfde acteurs spelen met evenveel warmte en toewijding. Jammer is alleen dat het qua verhaal ook meer van hetzelfde is en er weinig nieuw plot is toegevoegd. Nog steeds staat de vraag centraal wat te verkiezen is, het eeuwige leven in een ideale wereld of je kleinkinderen kunnen zien opgroeien. Bedenk daarbij dat in de periode waarin de films werden gemaakt, de vergrijzing nog slechts een demografisch toekomstscenario was. Ouderen waren nog niet zo massaal en zo nietsontziend bezig om jong te blijven. In die zin was Cocoon misschien ook science fiction, ofwel een blik op de toekomst van de ouderen-cultuur.
