Wie interesse heeft om te gaan Wonen aan de Côte d’Azur, krabt vooraf natuurlijk wel even op zijn of haar achterhoofd. Want zoiets zeggen is makkelijk genoeg, maar het werkelijk doen? Ik heb zelf ruim 20 jaar met het idee rondgelopen voordat ik de stoute schoenen aantrok en binnen 2 maanden na mijn emigratie wist ik zeker dat ik die schoenen nooit meer zou uitdoen. Ik kijk nu ook heel anders tegen Nederland aan; op het moment dat je meedraait in de grijze sleur, is het moeilijk om je voor te stellen dat je op 1400 km afstand gewoon iedere dag kan opstaan met een blauwe lucht en de zon. En dat al dat geklaag over ieder onderwerp een manier is om mee te doen. Voor mij geldt dat ik nu bijna 7 jaar niet meer in de file door het Larense bos loop op zondag, ik niet van dichtbij hoef mee te maken dat het eerste Marokkaanse bejaardentehuis opengaat in Gouda, ik de hondenpoep op straat niet meer van mijn schoen hoef af te vegen en er gewoon een parkeerplaats voor de deur vrij is. Dit weekend ontdekte ik dat de overleden dichter Gerrit Komrij al sinds 1974 in Portugal woonde en daarom door de achtergebleven ‘kunstenaars elite’ met enige minachting werd bekeken. ‘Ja, hij heeft makkelijk praten, daar in de Portugese zon…’ Het zij zo. Wie kiest voor een zonnig leven en de Nederlandse moerassen ontvlucht. steekt nu eenmaal de spreekwoordelijke kop boven het Nederlandse drassige maaiveld uit. Maar ja, met zoveel lekkere wijn, onbespoten groenten van de lokale boer en de weldaad van de zon, kan je daar alleen maar om lachen. En je bent niet de enige: er zijn meer mensen die de kwaliteit van hun leven voorop stellen en op zoek zijn naar een zonnige buitenplaats voor de kinderen en waar de scholen nog streng en degelijk zijn.
In het Zuiden van Frankrijk gaat het ook nog eens minder slecht met de economie dan in de rest van het land en zoeken bedrijven in talloze branches nog steeds mensen die meerdere talen spreken. Het toerisme, de jachtindustrie en de makelaardij zijn de grootse branches en verder alles waar service en zorg bij gebaat is. Je eigen plek aan de Franse Riviera hoeft qua kosten ook helemaal niet duur te zijn; boodschappen bij de Lidl of de lokale Dia zijn net zo prijzig als in Nederland. En echte voorraad haal je op 30 minuten autorijden in Italië waar de prijzen 30-40% lager liggen. Een flat of studio in de binnenstad van Antibes of Nice huur je al vanaf 500 euro per maand en een beetje vrijstaande woning met tuin en twee slaapkamers koop je onder de 3 ton. Wil je meer tuin, zeezicht en ruimte, dan lopen de prijzen snel op. Mougins is de duurste stad om te wonen, gevolgd door Cannes. In de regel geldt dat een uur vanaf de kust bijna 150.000 euro scheelt op de prijzen. Ben je eenmaal zover dat je een huis wilt gaan huren, bedenk dan dat je via een makelaar vaak een jaar huur als borgsom moet storten. Je bent een buitenlander en men heeft slechte ervaringen met niet betalende huurders. Je krijgt hier geen rente over. Je kan ook lokaal een bedrijf als Marinus Concierge inschakelen; zij kennen veel lokale verhuurders en dan geldt een directe deal met een tarief van 3 maanden borg.
Wil je een huis gaan kopen aan de Riviera, verdwaal dan niet in het aanbod van al die makelaars, maar schakel de zoekservice in van Wonen Aan de Côte d’Azur. Er is een openbaar en een gesloten aanbod van villa’s en appartementen op bijzondere locaties en veelal in het bezit van Nederlanders die hun villa het liefst ook aan Nederlanders willen verkopen. Dat komt doordat de smaak van een Nederlands huis aan de Franse Riviera toch wat gezelliger is, met meer details die het verschil maken en vaak een ruime kindvriendelijke tuin hebben die ook nog eens goed onderhouden is. De bekende ‘Franse slag’ wordt door Nederlanders aan de Côte d’Azur niet gehanteerd; wel het standpunt ‘geen gelul, goed spul’. Meer weten over werk, school en huisvesting? Bel met Jolanda Marinus +33 659 910 425 of Ab Kuijer +33 770 186 203. Zij spreken uit ervaring, hebben een groot netwerk met lokale makelaars en Nederlanders ter plaatse en zijn u graag van dienst.
