De midlifecrisis komt het meeste voor bij mensen tussen halfweg
30 en eind 40 en waarbij men vraagstukken van het leven boven tafel haalt,
zoals
Waar sta ik?
Wat is mijn rol in het
leven?
Wat wil ik?
Wat kan ik nog meer uit
het leven halen?
Zingeving
Het gaat bij veel mensen enig moment over zingeving, zingeving
die enig moment een rol gaat spelen als je na je studie “de wereld” instapt en aan
carrière en gezin werkt. De drukke westerse maatschappij stuwt de mens voort en
voordat je het in de gaten hebt, zijn de kleine kinderen plots zo klein niet
meer. Heb je stappen in je carrière gemaakt, maar heeft het wel tot gevolg dat
een deel van het leven je ontglipt, je komt in een sleur terecht en dit plaatje
vind je helemaal niet zo leuk.
Dan doemt bij menigeen de vraag op of er toch niet iets
anders moet gebeuren. Bij lang niet iedereen zal dit tot gevolg hebben dat er
ook daadwerkelijk iets gaat gebeuren en men gaat – al dan niet – op de
automatische piloot door. Maar bij een bepaalde groep groeit de weerstand en de
midlifecrisis is geboren.
Crisis
Het is een emotionele staat welke voorkomt uit onrust en
twijfel. Je staat op het moment dat je iets bereikt hebt, je qua leeftijd en
levensverwachting ergens staat en dan …
De vragen borrelen op en sommige mensen zoeken diepzinnigheid
en gaan bijvoorbeeld naar zichzelf op zoek. Een goed voorbeeld hiervan is de
man of vrouw die het in spiritualiteit zoekt. Een weg die niet eens zo gek is,
geen manier om echt jezelf te leren kennen.
Maar er zijn ook mensen die meer hangen aan de buitenkant en
bang zijn om oud te worden. De plastisch chirurg wordt er rijk van en de
midlife man zoekt niet zelden iets stoers – met een jong karakter – als een
motor. Ook dat is prima om te doen, zolang je maar je hart volgt en niet op de
vlucht slaat. Het gaat plots een stuk verder als er een veel jongere partner in
beeld komt, maar ook dat komt voor.
Remedie
Is deze er wel? Niet echt … deze periode te doorgronden, op
wat voor manier dan ook, is de beste remedie. Hoe je het ook invulling geeft,
je komt er altijd met meer levenswijsheid uit. Zelfreflectie is altijd goed.
Begeleiding kan desgewenst gegeven worden door een therapeut
in de vorm van psychotherapeut of een Life Coach.
