@page {margin: 2cm; }
P {
MARGIN-BOTTOM: 0.21cm
}
Pijn heeft een belangrijke functie in de menselijke overlevingsdrang : het lichaam waarschuwen dat er iets mis is. Denk maar aan de reflex die je hebt als je met je hand aan een hete stoof komt. Sensoren in de hand voelen de pijn, sturen een signaal naar de hersenen, die op hun beurt een signaal sturen naar de hand om ze van de stoof te verwijderen, om op die manier de schade te beperken. Dat gebeurt allemaal automatisch, zonder dat je erbij hoeft na te denken.
In het voorbeeld van de hand op de stoof spreken we van acute pijn. Maar pijn kan ook chronisch of langdurig zijn, wat een ernstige nadelige invloed heeft op de levenskwaliteit en de productiviteit van de pijnlijder. Pijn zelf is geen ziekte, het is een symptoom van een ziekte of toestand. Pijn wordt door iedereen anders aangevoeld. Sommigen hebben een hoge pijngrens en kunnen ernstige aanslepende pijnen nog redelijk verdragen. Voor anderen is zelfs een minder hevige pijn al moeilijk te verdragen.
In dit artikel hebben we het over chronische pijn, gedefinieerd als pijn die minstens drie maanden aansleept. Chronische pijn kan veroorzaakt worden door talrijke medische problemen, zoals osteoarthritis, lage rugpijn, kanker, hart- en vaatziekten, multiple sclerosis, fibromyalgie, neuralgie, enzovoort.
Tegen chronische pijn heeft de farmaceutische industrie een heel gamma pijnstillers ontwikkeld : opiaten, corticosteroïden, NSAIDs, enz. Behalve vaak verschillende bijwerkingen hebben ze nog een groot nadeel : de doeltreffendheid van die medicijnen vermindert bij langdurig gebruik. Met andere woorden: bij de eerste innames wordt de pijn goed onderdrukt, maar na verloop van tijd zijn steeds zwaardere doses nodig om hetzelfde resultaat te behalen.
Vanaf de jaren 1970 wordt geregeld onderzoek gedaan naar een natuurlijke stof die chronische pijn doeltreffend lijkt te onderdrukken : DL-Phenylalanine. Phenylalanine is een essentieel vetzuur dat voorkomt in melk, vlees en noten. Het werd voor het eerste getest als pijnstiller in 1978.
Phenylalanine werkt als een endorfine-schild. Het bestrijdt de pijn op een indirecte manier door het in het lichaam ingebouwde pijncontrolesysteem te versterken. Het is geen geneesmiddel en het werkt niet rechtstreeks tegen pijn. Zoals andere aminozuren bestaat phenylalanine in een D- en een L-vorm (rechts en links). Het verschil tussen beiden is zoals het verschil tussen linker- en rechterhand. Een mengeling van die twee vormen, bekend als DL-Phenylalanine (DLPA) wordt gebruikt als pijnbestrijder. DLPA schakelt carboxypeptidase uit, een eiwit dat verantwoordelijk is voor de afbraak van de inwendige pijnstiller endorfine. Op die manier kan de endorfine beter haar werk doen, en vermindert de pijn.
Onderzoekers aan de Chicago Medical School ontdekten dat de pijnstillende werking van DLPA mettertijd toenam. Medicijnen worden gewoonlijk minder effectief na verloop van tijd, omdat er in het lichaam gewenning optreedt, maar DLPA was daarentegen veel effectiever op de negende dag dan als op de eerste. Het bleek ook dat als na een periode van inname van DLPA een tijd gestopt werd, dat de pijn nog voor enkele weken onderdrukt werd.
Een kleine minderheid van de bevolking kunnen geen phenylalanine gebruiken. Zij hebben een genetische afwijking genaamd phenylketonuria, die ervoor zorgt dat het lichaam phenylalanine niet kan verwerken.
DLPA kan in Nederland en België soms in reformzaken of drogisterijen gevonden worden, maar het kan na even op Google zoeken ook via het internet besteld worden.
