Sinds 1787 kennen de Verenigde Staten hun eigen grondwet: the Constitution of the United States. De grondwet kent van oorsprong 7 artikelen. Bijvoegingen, zoals de grondrechten (the Bill of rights), zijn later toegevoegd door amendementen. In totaal omvat de Amerikaanse constitutie 27 amendementen. De constitutie is het hoogste recht, supreme law, van de Verenigde Staten. Dit is uitgemaakt in jurisprudentie. In Marbury v. Madison (1803) redeneerde Chief Justice John Marshall dat de constitutie is neergelegd door de bevolking als het fundament van een natie. Deze grondgedachte is af te leiden uit de supremacy clause (article VI). Elk wet dat in strijd is met de constitutie dient opzij te worden gezet. De constitutie is het recht van de federale overheid, de overheden van Staten kennen hun eigen regels. Een goed voorbeeld is de doodstraf. Op federale niveau is de doodstraf niet afgeschaft, dus is het aan de Staten overgelaten om de doodstraf te handhaven of te verbieden. In bepaalde Staten wordt de doodstraf daarom nog gehanteerd en in andere Staten weer niet. Had de federale overheid de doodstraf verboden, dan zouden de Staten de doodstraf niet meer mogen toepassen.
De constitutie begint met de volgende preambule:
“We the People of the United States, in Order to form a more perfect Union, establish Justice, insure domestic Tranquility, provide for the common defence, promote the general Welfare, and secure the Blessings of Liberty to ourselves and our Posterity, do ordain and establish this Constitution for the United States of America.”
Hierna volgen de artikelen. De eerste drie artikelen geven de drie machten weer:
de wetgevende macht (legislative branch)
de uitvoerende macht (executive brancht)
de rechtsprekende macht (judicial branch)
Article I – the legislative branch
In section 1 van het artikel wordt de wetgevende macht gegeven aan the Congress of the United States. Het Congres bestaat uit een House of Representatives (section 2) en een Senate (section 3). The House of Representatives, het Huis van Afgevaardigden, is het lagerhuis van het Amerikaanse Congres. De Afgevaardigden zijn leden die een staat vertegenwoordigen: om de twee jaar kiest elk staat zijn eigen Afgevaardigden. In de senaat zitten de senatoren. Van elke staat zijn twee senatoren afkomstig: zo was Barack Obama senator van Illinois. In totaal zijn er 435 Afgevaardigden en 100 Senators (50 Staten). In de hierop volgende sections van article I worden regels gegeven omtrent de verkiezing van de leden en de lidmaatschap. The speaker of the House is Nancy Pelosi (democraat). Als vice president van de Verenigde Staten is Joe Bidden de president van de Senaat. Het Huis heeft het recht tot impeachment.
In section 7 is het wetgevende proces weergeven. Elk wetsvoorstel (Bill) dient het Huis en de Senaat te passeren. Voordat het überhaupt wet kan worden, dient het voorstel voorgelegd te worden aan de President van de Verenigde Staten (Barack Obama). Als de president eens is met het voorstel dan tekent hij het voorstel. Is de president echter van mening dat het voorstel moet worden afgewezen, dan dient hij het voorstel terug te sturen met de redenen waarom het afgewezen is: het veto recht van de president.
“If after such Reconsideration two thirds of that House shall agree to pass the Bill, it shall be sent, together with the Objections, to the other House, by which it shall likewise be reconsidered, and if approved by two thirds of that House, it shall become a Law. But in all such Cases the Votes of both Houses shall be determined by Yeas and Nays, and the Names of the Persons voting for and against the Bill shall be entered on the Journal of each House respectively.”
De bevoegdheden van het Congres zijn neergelegd in section 8. Het Congres is bevoegd tot het nemen van besluiten die het nationaal belang bevorderen. Het doel van een federale congres is namelijk dat het regels geeft omtrent nationale zaken waartoe de staten onderling niet toe in staat zijn, zoals de munteenheid en nationale defensie en commercie. In section 9 zijn restricties gegeven op deze bevoegdheden. Kort gezegd dient de federale overheid niet te discrimineren tussen de Staten, het is niet toegestaan om de ene staat voor de andere te trekken. In de laatste sectie, section 10, zijn restricties gegeven op de bevoegdheden van Staten. Het is de Staten niet toegestaan om bepaalde handelingen te verrichten die het nationaal belang kunnen aantasten, dan wel de bevoegdheden van het Congres doorkruisen. Zo is het niet toegestaan voor een Staat om tot een alliantie toe te treden. Naast deze expliciete bevoegdheden, zijn er impliciete bevoegdheden. Op grond van jurisprudentie is erkend dat het Congres ook impliciete bevoegdheden heeft. In McCulloch v. Maryland (1819) heeft de Supreme Court besloten dat de impliciete bevoegdheden nodig zijn om bepaalde nationale doeleinden te bereiken. Daarnaast is in het arrest bepaald dat Staten geen handelingen mogen verrichten die de gerechtigde handelingen van de federale overheid doorkruisen.
Article II – the executive branch
In de eerste sectie wordt de uitvoerende macht gegeven aan de president van de Verenigde Staten, Barack Obama. In dezelfde sectie is neergelegd hoe de president gekozen wordt:
“Each state shall appoint, in such Manner as the Legislature thereof may direct, a Number of Electors, equal to the whole Number of Senators and Representatives to which the State may be entitled in the Congress: but no Senator or Representative, or Person holding an Office of Trust or Profit under the United States, shall be appointed an Elector.”
Alleen degeen die in de Verenigde Staten zijn geboren of die de burgerschap hebben van de Verenigde Staten zijn gerechtigd tot het worden van president van de Verenigde Staten. Daarnaast is de minimumleeftijd 35 jaar en dient de persoon minstens veertien jaar in de Verenigde Staten te hebben gewoond.
De president zal de opperbevelhebber zijn van de landmacht en de marine van de Verenigde Staten (section 2). De president zal de rechters van de Supreme Court nomineren. Voordat de uitgekozene het presidentschap zal bestijgen, dient hij een eed af te leggen: “I do solemnly swear (or affirm) that I will faithfully execute the Office of President of the United States, and will to the best of my Ability, preserve, protect and defend the Constitution of the United States.”
De president en de vice president kunnen afgezet worden: “shall be removed from Office on Impeachment for, and Conviction of, Treason, Bribery, or other high Crimes and Misdemeanors.” (section 4)
Article III – the judicial branch
Het rechtsprekende macht is neergelegd in een Supreme Court en in inferior Courts die zijn gecreëerd door het Congres. In sectie 2 is neergelegd tot wat de rechterlijke macht toe bevoegd is. De hoogste rechtsprekende macht in het land is de Supreme Court. Op het niveau van de Staten is er ook een Supreme Court.
Net als in het Nederlandse systeem kennen de Amerikanen het onderscheid tussen een rechtbank, een hoger beroepsrechter en de Hoge Raad. In het federale systeem is er een US District Court. Krijgt men hier ongelijk dan kan men in hoger beroep, oftewel in appeal, bij de US Court of Appeals. Als laatste remedie is de US Supreme Court. In zaken van constitutionele belang dient de Supreme Court de zaak in behandeling te nemen, overige zaken zijn overgelaten aan de discretionariteit van de Supreme Court. Lijkt de Supreme Court het interessant om de zaak te behandelen, dan is hij daartoe gerechtigd. Vindt de Supreme Court een zaak van weinig waard en besluit het de zaak niet te behandelen, dan is de Supreme Court daartoe ook gerechtigd. Op het niveau van de Staten is er ook een dergelijke systeem, afhankelijk van waar elk staat voor gekozen heeft. Globaal gesproken heeft een Staat een State Trial Court, Intermediate Court of Appeals (38 Staten van de 50) en een State Supreme Court. Van de State Supreme Court kan de zaak naar de US Supreme Court. De US Supreme Court wordt geleid door negen rechters gekozen door de president met advies en instemming van het Congres. De rechterlijke macht oefent zijn controle uit op de wetgevende en uitvoerende macht door wetten onconstitutioneel te verklaren (toetsingsrecht). Zodoende is er een volle checks and balances systeem.
Article IV – Article VII
In article IV is het een en andere geregeld over de Staten. Heeft een persoon in een Staat een misdrijf gepleegd en is hij gevlucht naar een andere Staat, dan dient deze laatste Staat de misdadiger uit te leveren aan de eerste Staat. Het Congres mag wanneer het tweederde van de stemmen heeft amendementen aan de constitutie toevoegen (article V). De Afgevaardigden en Senatoren dienen een eed af te leggen voordat ze hun positie als Afgevaardigde of als Senator mogen innemen (article VI). In het laatste artikel, article VII, is de ratificatie van de constitutie neergelegd: “The Ratification of the Conventions of nine States, shall be sufficient for the Establishment of this Constitution between the States so ratifying the Same.”
Amendments
De eerste tien amendementen zijn bekend als the Bill of Rights (1791). Dit zijn rechten als vrijheid van religie en expressie die aan elke inwoner van de Verenigde Staten toekomt (amendement 14). In het dertiende amendement is de uitbanning van slavernij opgelegd. Het kiesrecht is niet afhankelijk van ras of kleur (amendement 15). Blijkens amendement 19 hebben ook vrouwen kiesrecht. Amerikanen van 18 jaar en ouder mogen stemmen (amendement 26).
