Huiselijk geweld speelt zich af binnen een relatie, die ooit begonnen is als een liefdesrelatie, maar waarin de relatie is scheefgegroeid door controle en machtsmisbruik. Het doet zich voor wanneer de ene persoon probeert te domineren en controle wil hebben over de ander. Hij maakt gebruik van angst, schuldgevoel en schaamte en intimideert de ander om volledige macht over haar te krijgen. De bedreigingen gaan vaak gepaard met fysiek geweld. Slachtoffers van huiselijk geweld kunnen zowel mannen als vrouwen zijn, maar het zijn vaker vrouwen,die slachtoffer worden. Dit gebeurt onder heterosexuele paren en in partnerschappen van hetzelfde geslacht. Het gebeurt in alle leeftijdsgroepen en etnische achtergrond. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is huiselijk geweld niet te wijten aan het verlies over de zelfbeheersing van de dader, maar in feite kiest de dader voor geweld om zijn partner onder controle te krijgen en te houden:
Degene, die zich schuldig maakt aan huiselijk geweld schopt en slaat niet iedereen, die iets doet wat hij niet leuk vindt, maar wacht tot er geen getuigen zijn en het geweld richt zich tot de persoon,van wie hij zegt te houden.
De dader kan onmiddelijk stoppen met geweld als de telefoon gaat of de politie aan de deur is en doet zich dan heel anders voor, dan tegen degene, die hij net nog in elkaar sloeg. De stoppen sloegen dus niet door en hij was niet “out of control” .
Het geweld is meestal duwen en schoppen en slaan op plekken, die niet zomaar te zien zijn en door kleding bedekt worden.
Echtelijk geweld wordt gebruikt voor een doel: macht en volledige controle over de ander. In aanvulling op fysiek geweld gebruikt de dader de volgende tactieken om zijn partner zoveel mogelijk in de grip te houden:
Machtspositie. De relatie is niet gelijkwaardig, de ene heeft de macht over de ander. Hij is de baas en vertelt zijn partner wat er moet gebeuren, wat hij verwacht en die moet gehoorzamen, zonder tegenspraak.
Vernedering. De dader zal alles doen om er voor te zorgen, dat zijn partner slecht over zichzelf denkt, zichzelf waardeloos voelt en dat ze nog blij mag zijn, dat hij van haar houdt. Dan zal ze minder snel weglopen. Beladigingen, scheldwoorden en zelfs in het bijzijn van anderen zijn wapens om de partner het zelfvertrouwen te laten verliezen en zich machteloos te voelen.
Isolatie. De dader zal er veel aan doen om zijn partner te isoleren van andere mensen. Zo zal hij het contact met familie en vrienden verbieden of mogelijk zijn partner thuis opsluiten.
Bedreigingen. De dader kan allerlei bedreigingen uiten naar zijn partner, over haar, over de kinderen. Of hij dreigt met zelfmoord als je hem verlaat.
Intimidatie. Zijn partner laten schrikken, dreigende gebaren, met dingen gooien, het vernielen van eigendommen of doden van huisdieren. De boodschap is duidelijk: alsje niet doet wat hij zegt volgen er geweldadige acties.
Ontkenning en schuld. Daders van huiselijk geweld zijn erg goed in het maken van hun excuses: maar ze leggen de schuld buiten zichzelf: slechte jeugd, slechte dag gehad op het werk, of de schuld van wat de partner deed. Hij zal het geweld bagataliseren of zelfs ontkennen, maar als het erkend wordt, dan ligt de schuld toch bij de partner.
Huiselijk geweld is een spiraal, waarin beide partners zich bevinden. Eruit komen is moeilijk, maar wel mogelijk. Er zijn een aantal instanties, die hulp bieden: Huiselijk geweld is niet normaal, 0900-0400484
Voor meer informatie en adressen voor hulp: www.huiselijkgeweld.nl
