In België hebben we een handvol politieke partijen. Die elk hun eigen standpunten verdedigen waarvoor 1 artikel te kort zou zijn om dit allemaal te behandelen. Met de laatste verkiezingen hebben we uit democratisch oogpunt kunnen merken waarin Vlamingen en Walen enorm van elkaar verschillen. Vlamingen stemmen volop op een rechtse nationalistische partij. Walen daarentegen op een linkse partij die staat voor gelijkheid en solidariteit. Wat we daaruit kunnen afleiden is het volgende. Dat de ene kant van het land kiest voor een onafhankelijker Vlaanderen, minder wil solidair zijn met hun landgenoten uit het andere grensgebied. En bovenal een eigen koers wil varen. Het probleem bij franstalig België zit hem in de schaarse aanwezigheid van werkgelegendheid, het toenemen van de criminaliteit in de grootsteden. Wat ook gebeurt in vlaamse grootsteden, maar in beperktere mate. Dus de franstaligen volop stemmen op een partij die zich wil inzetten voor de armeren onder de bevolking om die wat meer te helpen. Wat eigenlijk volledig logisch is naar mijn eigen standpunt. Vlamingen daarentegen zijn wat minder tolerant ingesteld en misschien ook wat rechtser van opvatting.
In 1978 kwam voor het eerst het Vlaams Blok op de voorgrond. Ze haalden niet echt een denderende uitslag, maar werd wel een gevestigde waarde tot begin de 21ste eeuw. Het Vlaams Blok werd dan ook door een nogal smerig spelletje weggeduwd.
En moest dan uiteindelijk veranderen van naam naar Vlaams Belang. Maar behield hierbij trots zijn eigen initialen V.B. Reeds enkele jaren geleden kwam een nieuwe vlaams nationalistische partij opduiken NVA. Deed het niet meteen goed en ging dan uiteindelijk een cartel aan met de CD&V. Wat dan wel leidde tot een goeie verkiezingsuitslag. Echter na een korte periode te hebben samengewerkt kwam een einde aan de coöperatie. CD&V slaagde er derhalve niet in om aan de beloftes te voldoen. Bij de volgende electies werd CD&V compleet weggeblazen alsook Open VLD, die ervoor gezorgd hadden dat de mensen opnieuw eens democratisch hun stem mochten gaan uitbrengen. Het idee van Open VLD voorzitter Alexander De Croo om de stekker uit het stopcontact te trekken, was dus blijkbaar toch niet zo een heel goed idee. Maar de vlaams nationalistische partij kon hiervan wel enorm profiteren en behaalde een monsterscore met onder meer stemmenkanon Bart De Wever, vooral vanwege zijn grandioze one-liners en nogal zelfingenomen karakter. Maar krijgt het wel niet echt voor mekaar om uiteindelijk zijn fantastische ideeën uit te voeren.
Uiteindelijk hebben we in Vlaanderen ook nog partijen die open staan voor een leefbare samenleving die tolerant is voor andere gemeenschappen en andere culturen, die strijdt voor gelijkheid tussen man en vrouw, om dan uiteindelijk ooit een klasseloze maatschappij te bereiken waarin het individu centraal staat, de staat redelijk veel macht bezit en de markt voor een deel beheerst wordt door de staat. Een volledige scheiding tussen kerk en staat! Waarin de verschillende godsdiensten ook niet meer gespijst worden door de staat, maar zelf hun inkomsten zouden moeten verkrijgen. Om dan uiteindelijk te komen tot een vreedzame samenleving waarin mensen sociaal en liefdevol met elkaar omgaan. Voor sommige mensen wordt dat als socialistisch geinterpreteerd.
