Kinderen en angst

0
802
blog placeholder

Angst

Angst bij kinderen is zeer reëel. Ook al lijkt het in de ogen van de volwassene overdreven. Ze zijn bang voor vreemde dingen en als er iets ergs in hun directe en vertrouwde omgeving is gebeurd heb je kans, dat het kind reageert met een terugval in gedrag. Bijvoorbeeld: opnieuw gaan bedplassen of duimzuigen. Maar ook angst voor vreemde mensen of zich vastklampen aan de moeder. Of het kind durft niet meer in het donker te slapen of heeft nachtmerries.
Vaak reageren kinderen, die te maken hebben met angst, ook lichamelijk: buikpijn, hoofdpijn of misselijk. Ze zijn snel afleidbaar, wat de nodige consequenties heeft voor hun schoolprestaties.

Hoe reageren kinderen in de verschillende leeftijdsfases

0 – 2 jaar
Omdat kinderen in deze leeftijd nog niet kunnen praten is het moeilijk voor hen om duidelijk te maken, dat er is aan de hand is. Maar ze houden wel degelijk herinneringen aan dat wat ze voelen en ervaren, aan geluiden en geuren. Baby’s kunnen heel prikkelbaar zijn en veel meer huilen dan anders. De ouders zullen een baby of klein kind vaker knuffelen en tegen zich aanhouden en laten merken, dat het veilig is. Ze zullen reageren op de zorg van de volwassene.

2 – 6 jaar
Als er iets overweldigends gebeurt in het leven van een jong kind, zal het zich hulpeloos en machteloos voelen. Als hun veilige omgeving ineens onbeilig aanvoelt, voelen ze zich onveilig. Ze hebben nog geen idee, dat sommige gebeurtenissen zich niet zomaar zullen herhalen en dat er geen erge dingen gebeuren, omdat ze dat wensten of omdat ze ongehoorzaam waren. In hun spel zullen ze de gebeurtenissen meerdere malen spelen. Dat is een normale reactie, door spel verwerkt het kind wat er gebeurd is. Het ook in deze leeftijdsfase belangrijk, dat het kind gerustgesteld wordt door de ouders en dat ze hem niet alleen laten in zijn angst.

7 – 11 jaar
Op deze leeftijd kunnen kinderen al goed verwoorden. wat hen overkomen is of wat er gebeurd is. Ze willen zich vaak bezighouden met details en willen er vaker over vertellen. Hun concentratei kan wel ernstig verstoord raken door het gebeuren en het is van belang, dat er rekening gehouden wordt met wat er met dit kind gebeurd is. Als de schoolresultaten ineens achteruitgaan heeft dat altijd een oorzaak, waar de onderwijskracht achter zal moeten komen. Anders zal het bij het kind allerlei reacties geven zoals: schuldgevoelens of gevoelens van mislukking.
Ook in deze leeftijd kunnen angstgevoelens een terugval geven in gedrag: bedplassen en slecht slapen, maar ook lichamelijke klachten geven.

Hoe kun je kinderen helpen
Laat het dagpatroon zo normaal mogelijk blijven. Etenstijden, bedtijden en allerlei gezinsgewoontes niet veranderen. Zodat het kind merkt, dat het gewone leven doorgaat. Dat versterkt het vertrouwen. Soms hebben kinderen wat meer nodig, een extra knuffel, even horen, dat je ze lief vindt of slapen met een lichtje aan.
Elk kind reageert op een eigen manier. Als de ouders het gedrag van het kind aanvaarden en hem blijven steunen, zal dat maken, dat het kind zich sneller herstelt. Geef eerlijk en duidelijk antwoord op hun vragen. Neem kinderen serieus, ook als je als ouders het zelf niet op die manier ervaart. Het kind is niet geholpen met uitlachen of vernederd worden.

Ondanks alles zijn kinderen ongelofelijk flexibel. Vooral als ze merken, dat hun ouders er voor ze zijn en hen ondersteunen in hun angst en verwarrende gevoelens. Wees vooral liefdevol en ondersteunend, het kind heeft je nodig om zich weer veilig te voelen.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here