Een uitgekauwd onderwerp is het natuurlijk wel, dat besef ik maar al te goed. Toch, als roker heb ik de behoefte mijn stem te laten horen. De berichten over dit onderwerp vliegen me om de oren en inmiddels zijn zo’n beetje alle argumenten van het rokers en niet-rokers kamp de revue wel gepasseerd.
Waarom dan toch weer die aandacht hieraan? Omdat ik me als roker zijnde aangesproken voel. Even op een rij:
Ik weet, natuurlijk, dat roken schadelijk is. Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving. En natuurlijk kan ik me voorstellen dat werknemers het recht hebben op een schone werkplek. Anderzijds zijn er ook genoeg rokende werknemers die maar wat graag in de horeca willen werken waar ze wel kunnen roken.
Het argument dat rokers de staat geld kosten aan ziektekosten blijf ik toch scheef vinden. Het kopen van sigaretten levert ten slotte ook meer dan genoeg op. Rokers sterven jonger, waardoor de kosten van vergrijzing in ieder geval niet door de roker verhoogd zal worden.
En hoewel zaken als drugsverslaving (waaronder ook alcohol) en obesitas misschien vooral een gezondheidsrisico vormen voor het individu zelf en minder voor de omgeving (behalve de alcoholist die toch achter het stuur kruipt en zijn medemens kapot rijdt) lijkt het wel of het rokersgebeuren op dit moment het allermeeste in de aandacht staat.
Storend is en blijft deze hype toch. Waarom geen individuele keuzevrijheid? Met rokerskroegen en niet-rokers kroegen zodat we allemaal zelf kunnen bepalen waar we uitgaan en waar we willen werken? Zou dat misschien zijn omdat de niet-rokers kroeg het dan toch niet zal redden? Is dat dan het excuus om als overheid deze betuttelende vrijheidslimiterende maatregel te nemen?
Heeft u overigens wel eens de longen gezien van iemand die zijn hele leven in de stad heeft gewoond en nooit één sigaret heeft aangeraakt? Menig kettingroker kan er niet aan tippen. Maar het gebruik van de auto zal niet zomaar stilgezet worden. En nieuwe ontwikkelingen op het gebied van benzine-vrije auto’s zou veel te duur worden. Dat ik, als ik zou stoppen met roken, nog steeds iedere dag de vervuilde lucht in moet ademen doet er dan niet meer toe, toch?
Het blijft een vreemd debat, gemeten met verschillende maten.
Dus ja, morgen pak ik gewoon weer de trein, nadat ik genoten heb van mijn sigaretje. Bij de rokerspaal ja, op het station, waar je nog wel een beetje keuze hebt.
