Signalen van sexueel misbruik

0
1107
blog placeholder

Als men merkt, dat het gedrag van een kind plotseling of langzamerhand erg verandert, meestal in de negatieve zin, is het goed dit niet als onbelangrijk af te doen. Natuurlijk hoeven de signalen niet altijd naar misbruik te verwijzen, maar er zal dan toch iets ernstigs aan de hand zijn. Er bestaat ook geen “misbruik-syndroom” met duidelijke symptomen die naar misbruik wijzen. Wel zijn er een aanteal duidelijk signalen, die misbruik doen vermoeden:    

*  Het kind heeft nergens meer zin in, is verdrietig of lijkt zelfs depressief
*  Het kind speelt niet meer, gaat niet meer naar vriendjes en isoleert zich van anderen
*  Het kind heeft plotseling belangstelling voor sexuele spelletjes
*  Eetstoornissen
*  Concentratiestoornissen, schoolresultaten gaan sterk naar beneden
*  Slaapstoornissen

Een voorheen onbekende angst of verlegenheid voor aanrakingen, douchen of uitkleden kan ook een aanwijzing zijn. Hoewel deze signalen nog geen bewijs zijn, ze geven toch een vermoeden en een gedetailleerde observatie van het kind en het winnen van vetrouwen is dan het belangrijkst, zodat het kind kan gaan vertellen wat hem dwars zit.Dit is ook belangrijk als de gedragsafwijkingen veroorzaakt zouden worden door iets heel anders dan sexueel misbruik. Ga in ieder geval nooit zelf kijken of je lichamelijk kan zien of er sprake is van misbruik. Dan ga je als vertrouwenspersoon over de grenzen van een kind. Een arts kan fysieke symptomen als bewijs van sexueel misbruik identificeren. Duidelijk tekenen zijn bijt- en zuigwonden, verwondingen of blauwe plekken aan de binnenkant van de bovenbenen en in het genitale en anale gebied. Sexueel overdraagbare aandoeningen, zoals wratten en infecties moeten bij kleine meisjes altijd gezien worden als gevolg van misbruik. Maar zelfs als een arts geen duidelijke lichamelijke afwijkingen vindt, dan kan er nog sprake zijn van misbruik. Veel vormen van sexueel misbruik laten geen fysieke letsels achter.
Ook klachten van misselijkheid en spugen, veel buikpijn zonder een lichamelijke oorzaak kunnen duiden op misbruik.

Als je misbruik vermoedt

De meeste mensen voelen zich enorm geschokt als ze vermoeden, dat een kind wordt misbruikt. Ze zijn verbijsterd en weten niet wat ze moeten doen. Dit is een begrijpelijke reactie.Het mag echter niet betekenen, dat je het vermoeden wegstopt en maar niets doet. Dat je bang bent voor de gevolgen als je je vermoeden uitspreekt of gewoon niets doet, omdat je je niet verantwoordelijk voelt voor dit kind.Bij vermoeden van misbruik is het goed om eerst na te denken welke hulp je gaat zoeken  en de signalen chronologisch op te schrijven. Dit is handig voor de hulpverlening en voor een eventueel politieonderzoek.

Vertrouwenspersoon

Als een kind je in vertrouwen neemt en gaat vertellen wat er gebeurt met hem, bedenk dan, dat er moed voor nodig is om zover te komen. Zeg nooit, dat je dit niet kunt geloven, maar neem hem serieus. Laat zien, dat je het kind begrijpt. Laat hem rustig en op zijn eigen manier dat vertellen wat hij kwijt wil. Neem de tijd. Kijk uit voor je eigen reacties, zoals woede, walging of angst zullen de psychologische gevolgen van het misbruik bij het kind versterken. Blijf kalm en reageer rustig en ondersteun hem. Laat merken, dat je het heel moedig vind, dat hij het durft te vertellen. Wat heel belangrijk is, dat je de schuld van het hele gebeuren bij het kind weghaalt. De volle verantwoordelijkheid van sexueel misbruik ligt bij de dader. Ook al heeft de dader er zijn best voor gedaan om dit bij het kind te leggen als vorm van manipulatie en bedreiging. Het kind bevindt zich al op glad ijs, omdat hij is gaan praten, ondanks de bedreigingen van de dader.
Vaak zul je merken, dat het kind in een loyaliteitsconflict komt met de dader. Die is immers ook heel lief voor hem, of heeft hem aandacht en cadeautjes gegeven? Of is immers zijn vader, broer, oom?

Deskundige hulp

Ook al zou je de dader willen confronteren met het gebeuren, is dat toch niet altijd de handigste stap. Alle maatregelen, die genomen moeten worden, moeten voor het kind echte hulp zijn. Bijvoorbeeld in gesprek gaan met het hoofd van de school, kantoor Jeugdzorg, de huisarts of een melding maken bij het Meldpunt Kindermishandeling. Zij kunnen je verder helpen en stappen ondernemen.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here