Van verwaarlozing en irritant gedrag

0
1066
blog placeholder

Verwaarlozing van kinderen heet ernstige gevolgen. Het kind dat verwaarloosd wordt voelt zich ernstig bedreigd of angstig. Er wordt immers niet gereageerd op zijn basisbehoeften. De gevolgen zijn fataal; het kind is constant aan het overleven. Ook al woont het kind inmiddels in een pleeggezin en wordt er wel gekeken naar wat het nodig heeft, het kind reageert nog vanuit de oude angst. En leeft vanuit het idee dat het zichzelf zal moeten redden. Eventueel ten koste van de ander.

Pleegdochter van 6 jaar kreeg op haar verjaardag nieuwe skeelers. Diezelfde week klaagde onze pleegdochter van 12 over te kleine skeelers, nagekeken en ja, die konden wel wat groter. Dus zij kreeg nieuwe. Nu, 3 maanden later, zijn ze helemaal versleten. Niet omdat ze zoveel skeelert -uit zichzelf doet ze dat niet – maar er zijn grote stukken uit de wielen en het lijkt wel of ze ergens langs geschuurd is of met een mes er stukken uit heeft gehakt. Duidelijk een geval van vernieling, maar ja, niet te bewijzen. Ze doet net of ze het erg vindt een helemaal niet begrijpt hoe dat gekomen is en wie dat dan wel gedaan heeft.
Ik gooi ze weg. Als ze later van mij met de anderen mee moet doen met skeeleren, denkt ze dat dat niet kan, want haar skeelers zijn inmmers stuk? Dat ik nog een kist vol oude skeelers heb staan was ze even vergeten. Woedend is ze en probeert het spel van de anderen te verpesten. Ze skeelert tegen de jongere pleegkinderen aan, zodat die komen te vallen. Lacht luid en skeelert hard weg. Als ik haar erop aanspreekt kijkt ze langs me heen, heel verbaasd zegt ze: Weet je wel dat die kleintjes altijd liegen? Ze laten zich vallen en geven mij de schuld.

Sporten
Ze mocht een sport kiezen en ze koos voor atletiek. Ze gaat er elke donderdag heen van 7 tot 8. Ze zegt, dat ze het leuk vindt, maar ons viel eerste keer na de vakantie wel op, dat ze absoluut niet bezweet thuis komt. Maar goed, dat kan. Toch???
Op een avond zei pleegvader: Ik ga toch eens kijken of ze er wel is. De laatste 5 minuten van de training liep iedereen nog een aantal rondjes, alleen pleegdochter niet, Die stond aan de kant te kijken met een ontevreden gezicht.
Ik ben moe, zei ze tegen pleegvader, en als ik moe ben dan hoef ik niet mee te doen.
Hoezo, manipuleren van de volwassene in haar buurt?
Ik vind er ook niks aan, dus ik ga er af, want ik wil  nu op paardrijden.
 
 
School

Ze krijgt nu elke week huiswerk. Vorige week en deze week was dat aardrijkskunde. Een stukje lezen, vragen maken en leren.
Pleegmoeder heeft de tekst met haar gelezen en het leek alsof ze alles voor het eerst zag: de landen van Europa, geen idee, weet ik niet en snap ik niet. Dat is op school toch uitgelegd? Geen idee. Vorig jaar heb je ook Europa gehad? Echt, weet ik niet hoor?
Ook deze week, alsof ze water zag branden, ze moet een aantal Afrikaanse landen leren en wat water er omheen.
De Atlantische Oceaan, wat is een Oceaan? Weet ik niet. Dus als er stond: Atlantische schommelstoel, dan leerde je dat woord?
Nu is voor ons de vraag, wat moeten we hier mee? Met opletten of ze haar huis werk wel maakt, en vervolgens alles uitleggen wat ze niet begrijpt. Dat is dan echt alles. Daarna opletten of ze de vragen wel maakt, de meest waanzinnige fouten moeten corrigeren en dan nog overhoren of ze het wel geleerd heeft, om vervolgens je ergernis in te houden omdat ze heel onnozel kijkt,dissocieert en zulke vreemde antwoorden geeft, dat je echt gaat denken, dat ze een streek met je uithaalt.
Dit meisje heeft letterlijk geen levenslust, geen plezier en vindt alles teveel. Waarom zou je leren? Wat heb je aan later als het leven altijd al een grote ramp is geweest? Is het later beter? Ze kan zich er niets bij voorstellen en ziet er het nut niet van in om oceanen en landen te leren. Je leven wordt er toch niet beter van. Het blijft overleven met haar.
De instantie voor kinderpsychiatrie die haar onderzocht heeft, weet geen beter advies te geven dan: hou haar in het hier en nu en laat haar leuke dingen doen. Ook zij hebben met al hun dure diploma’s geen idee hoe je een kapot gemaakt kind weer een beetje levensvreugde kunt geven en laten het aan de pleegouders over.
 
 

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here