De eerste gebruikers van het woord communisme zijn de Fransman E. Cabet en de Engelsman Barmby. Cabet wilde met communisme een gemeenschap aanduiden waarin iedereen gelijkwaardig was en alles eigendom was van iedereen. In het communistisch manifest van Marx en Engels wordt er echter vooral opgewezen dat alleen de productiemiddelen van iedereen zijn en dat de resultaten van iemands werk van die persoon zijn. Dit leidt automatisch tot het idee dat erfrecht niet kan bestaan.
Nu is dit idee van het afschaffen van erfrecht, dus het recht om als kind het resultaat van het werk van je ouders bij hun dood over te nemen, een reden om tegen het communisme in opstand te komen. Wat natuurlijk ook gedaan is door alle conservatieven sinds het communisme werd verwoord.
Overigens bestaat het idee van het communisme al veel langer. Zo zijn kloosters bijvoorbeeld vormen van geïnstitutionaliseerd communisme. Maar ook onze eerste voorouders, de verzamelaars en jagers, waren communisten. Communisme is namelijk een hele slimme overlevingstactiek. Het is namelijk heel slim om iedereen gebruik te laten maken van alle aanwezige kennis en instrumenten, zodat de kans op overleven toeneemt. Daarnaast zorgt het toestaan van het bezitten van dat wat je zelf hebt gerealiseerd met je eigen inzet ervoor dat je bijvoorbeeld als jager zelf kunt kiezen wat je deelt met anderen. Tijdens een hongersnood kun je op die manier ervoor zorgen dat je als succesvolle voedsel vinder kunt overleven.
Maar er zit nog iets achter echt communisme, namelijk echte democratie en echt libertarisme. Echt communisme kan namelijk alleen bestaan bij het uitvoeren van het idee:
Mijn vrijheid eindigt waar die van een ander begint en mijn vrijheid begint, waar die van een ander eindigt.
Het idee achter communisme
Eigenlijk is communisme de meest eerlijke manier van samenleven. Het erkent namelijk dat ieder mens gelijkwaardig is in zijn uniekheid. Je mag namelijk dat wat je zelf produceert met je eigen arbeid, inzet, werk houden. Maar er bestaat geen erfrecht. Wat natuurlijk logisch is als je uitgaat van het idee dat je alleen dat wat je zelf hebt geproduceert of hebt verkregen met je eigen arbeid mag houden.
Maar communisme erkent ook dat iemand die slimmer is of harder kan werken meer kan bezitten. Het legt echter een limiet op het vergaren van eigendom, omdat je er zelf voor moet werken. Dus hoe slim je ook bent of hoe hard je ook werkt, je kunt nooit meer krijgen dan wat jezelf inbrengt. Als je dus zo slim bent om anderen aan het werk te zetten, dan krijg je niets omdat je niet zelf hebt gewerkt. Je zult dus mee moeten werken of afspraken moeten maken over hoe de mensen die jouw idee uitwerken hun waardering kunnen laten blijken. Maar je bent ook afhankelijk van hoe goed je je idee kunt overdragen zodat de anderen die je idee moeten uitwerken het ook goed kunnen uitvoeren. Daarnaast heeft het geen zin om bijvoorbeeld een fabriek te bouwen met weinig werknemers om veel geld te verdienen, omdat de opbrengst van de fabriek niet jouw eigen werk is en dus vervalt aan de gemeenschap. Of omdat iemand anders de machines gebouwd heeft, het geld dat me de machines verdiend wordt naar de bouwer van de machine gaat.
Verder kun je dat wat je vergaart ook niet doorgeven aan je nakomelingen. Dit leidt tot een aantal effecten.
De effecten van communisme
Ten eerste ben je verplicht om je nakomelingen op te voeden zodat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Je kunt ze namelijk geen ander voordeel bezorgen dan het voordeel van je kennis en ervaring. Daarnaast moet je opvoeding gericht zijn op je kinderen leren te leven in een gemeenschap waarin iedereen gelijkwaardig is en delen belangrijker is dan hebben.
Ten tweede is de samenleving verplicht om te zorgen voor kinderen die wees worden, zodat ze leren voor zichzelf te zorgen. Maar het zorgen blijft niet beperkt tot wezen, maar breidt zich uit tot iedereen die zorg nodig heeft. Maar omdat de zorg niet langer gaat over wie is de beste zorgverlener of wie heeft recht op de beste zorg of wie kan de beste zorg inkopen, maar gaat over hoe lever je de beste zorg met de middelen die je tot je beschikking hebt, krijgt iedereen de beste zorg.
Ten derde begint niemand met een voorsprong aan het leven, wat voorkomt dat iemand zichzelf beter kan gaan vinden op basis van externe factoren, zoals bijvoorbeeld hoe geweldig iemands ouders of voorouders waren. Maar het voorkomt ook afgunst, omdat niemand begint met een voorsprong op financieel of materieel vlak.
Ten vierde kan iemand zelf ontdekken waar hij of zij goed in is, omdat hij of zij zijn of haar eigen talenten mag ontwikkelen. Wat weer leidt tot een realistisch zelfbeeld en een innerlijk zelfvertrouwen gebaseerd op wat men over zichzelf heeft ontdekt. Men kan zichzelf niet langer verwarren met de kwaliteiten van de eigen ouders of voorouders of het eigendom dat men heeft gekregen of verkregen.
Ten vijfde vervalt al het materiële voordeel van iemand die slimmer was of sterker terug aan de hele groep, waardoor iedereen er beter van wordt, niet slechts een klein groepje mensen. Dit voorkomt weer het ontstaan van afgunst, maar ook het ontstaan van het idee dat een klein groepje mensen beter zou zijn dan de rest groep. Iedere generatie moet tenslotte op eigen kracht aan de gang met de productiemiddelen die beschikbaar zijn.
Ten zesde creëert het samenwerking die voortkomt uit het samenkomen van alle aanwezige kwaliteiten van de leden van de gemeenschap.
Ten zevende ontstaat er het begrip dat iedereen afhankelijk is van elkaar. De koper van brood begrijpt dat dit alleen mogelijk is als er een bakker is die brood maakt. De bakker begrijpt dat hij alleen brood kan maken omdat iemand het graan maalt tot meel, er iemand is die zorgt dat er schoon water is, iemand zorgt dat er zout is en gist. De molenaar begrijpt dat hij alleen meel kan maken omdat de boer graan verbouwt. De persoon die schoon water maakt begrijpt dat dit alleen kan omdat er mensen zijn die apparaten maken en processen bedenken die schoon water produceren. De zoutleverancier en de leverancier van gist begrijpen dat zij hun producten kunnen leveren omdat iemand bedacht heeft hoe je zout en gist maakt.
Ten achtste ontstaat er echte democratie, omdat iedereen met iedereen moet overleggen over hoe de productiemiddelen gebruikt gaan worden en wie dat het beste kan doen. Maar het creëert ook de situatie dat iedereen openlijk kan zeggen wat hij of zij vindt en zijn mening kan geven. Met als gevolg dat iedereen zich kan ontwikkelen binnen zijn talenten en vaardigheden, omdat men elkaar kritiek geeft gericht op het verbeteren van het aanwezige talent, niet op het onderscheidt maken tussen “goede” en “slechte” mensen.
Ten negende ontstaat er een echte zorgcultuur, omdat iedereen begrijpt dat het eigen overleven samenhangt met het overleven van de andere groepsleden. Waardoor men ook preventief voor elkaar zorgt, zoals bijvoorbeeld in de vorm van een opvoeding die iemand leert wat gezond leven is.
Als tiende kun je verwachten dat mensen elkaar gaan betalen voor de levensuren die iemand zich inspant, niet voor de status of het afbreuk risico of het aantal jaren dat je gestudeerd hebt. Zo kun je bijvoorbeeld op ieder moment in jezelf investeren in de vorm van opleidingen als je dat wilt, omdat je iemand betaald voor de uren die hij of zij besteedt aan het opleiden.
Als elfde ontstaat het begrip dat machines hetzelfde zijn als planten, dieren en grondstoffen, instrumenten die het overleven mogelijk maken. Je kunt ze dus niet bezitten zoals je het resultaat van je eigen werk kunt bezitten. Een machine is namelijk het resultaat van het werk van vele mensen en is dus het eigendom van vele mensen. Wat weer betekent dat iedereen mee moet kunnen beslissen over hoe een machine wordt ingezet. Maar iedereen moet ook op de hoogte gehouden worden over het effect van de beslissing, zodat de beslissing bijgesteld kan worden.
Voorwaarden voor communisme
Nu maken bovenstaande elf effecten van communisme wel iets duidelijk, er zijn namelijk een aantal voorwaarden waar aan voldaan moet worden, voordat communisme echt kan werken. Zo maar van kapitalisme of socialisme omschakelen naar communisme is als een baby in de lucht gooien en hopen dat hij tijdens de gooi vleugels krijgt en leert vliegen.
Enkele voorwaarden die het communisme nodig heeft om te werken zijn:
Alle leden van een gemeenschap moeten begrijpen dat ze gelijkwaardig aan elkaar zijn.Allen leden behandelen elkaar gelijkwaardig.Totale openheid over persoonlijke belangen en gemeenschappelijke belangen.Emoties zijn gerechtvaardigde motieven om te uiten en worden onderzocht om hun waarde en betekenis te bepalen voor de beslissing die genomen moet worden.Beslissingen worden niet genomen op basis van meerderheid van stemmen, maar op basis van instemming door iedereen. Of op basis van vaststelling wie het meeste belang heeft bij de beslissing, zonder dat de beslissing nadelige effecten heeft voor anderen.Alle leden van de gemeenschap begrijpen en leven naar de gedachtengang: Mijn vrijheid eindigt waar die van een ander begint.
Communisme kan niet
In zekere zin maken bovenstaande voorwaarden eigenlijk al duidelijk dat op dit moment communisme een onmogelijkheid is. Het vraagt namelijk om een gemeenschap waarin het ego ondergeschikt is aan het leven van een buurman. Een gemeenschap waar eigen belang ten dienste van het algemeen belang staat. Een samenleving waarin eerlijkheid en openheid belangrijker is dan status en waardering van anderen voor wat je doet. Een commune waarvan de leden begrijpen dat het eigen leven net zoveel waarde heeft als het leven van de andere leden van de commune.
Allemaal eigenschappen die veel samenlevingen op dit moment missen, zelfs de samenlevingen die beweerden en beweren dat zij het communisme als uitgangspunt hanteren.
Afbeeldingen
Hamer en sikkel door Mark Surman
Marx door Mark Surman
Materie door John Biehler
Hetzelfde door yellowcloud
