Wat is een chronische ziekte?

0
900
blog placeholder

Een chronische ziekte is een ziekte die langere tijd aanhoudt, strikt genomen minimaal drie maanden. Toch zul je een gebroken been, dat drie maanden in het gips zit, geen chronische ziekte noemen. Vaker gebruiken we de term voor ziekten die helemaal niet meer overgaan. Van een chronische aandoening kun je over het algemeen niet afkomen met behulp van medicijnen en evenmin kan deze worden verhinderd  door inentingen.

Voorbeelden van chronische ziekten zijn reuma, diabetes, diverse klachten aan het bewegingsapparaat zoals hernia´s en spierziekten, hart- en vaatziekten, CARA ofwel aandoeningen aan de ademhalingsorganen en het chronische vermoeidheids syndroom. Sommige chronische ziekten hebben te maken met het feit dat we tegenwoordig steeds ouder worden, ongeveer negen op de tien personen van vijfenzestig jaar of ouder heeft minstens een chronische ziekte onder de leden. Andere chronische ziekten, zoals epilepsie en sommige kankersoorten, rugklachten en diverse psychiatrische chronische ziekten, kunnen je in feite op elke leeftijd treffen. Men vermoedt dat in het jaar 2010 maar liefst een derde deel van de volwassen bevolking van Nederland een min of meer ernstige aandoening heeft, waarbij de kans op volledig herstel nagenoeg is uitgesloten.

Omgaan met een chronische ziekte

Veel chronische ziekten zijn niet levensbedreigend en je kunt er dan ook redelijk oud mee worden, maar je zult wel te maken krijgen met allerlei beperkingen. Welke invloed deze hebben op het dagelijkse leven van de patiënten en hun sociale omgeving hangt natuurlijk erg af van de betreffende ziekte en de ernst van de klachten. Hoe dan ook, de meeste chronische ziekten zullen een beroep doen op je aanpassingsvermogen. Niet alleen dat van de patiënt zelf, maar ook dat van de eventuele partner, kinderen, ouders en vrienden. Vooral ziekten die een onvoorspelbaar verloop hebben of die gepaard gaan met veel pijn of ernstige beperkingen, zullen niet alleen je werk en je toekomstplannen ingrijpend veranderen, maar ook een zware wissel trekken op je relaties en je sociale kringetje. Het leven van alledag komt in mindere of meerdere mate op zijn kop te staan, hetgeen nog eens extra spanningen oplevert. De aanpassing aan een chronische ziekte is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in een mensenleven. Het gaat immers niet om een tijdelijk incident wat je weer te boven kunt komen, maar om een hele verzameling kleine tot grotere ongemakken. Daarbovenop komt, bij veel chronische ziekten, vaak nog het vooruitzicht dat het in de toekomst alleen maar gaat erger worden. Toch is een chronische ziekte niet het einde van de wereld. Er zijn tal van voorbeelden bekend van mensen die op bewonderenswaardige wijze de draad van hun leven weer weten op te pakken en de ziekte er een plaats in geven.

Zaken als pijn, onzekerheid, fysieke beperkingen en medische ingrepen hebben direct met de ziekte te maken. Maar daarnaast zul je ook nog eens te krijgen met reacties van de omgeving, soms met afhankelijkheid van anderen, de omgang met artsen en de ziekenhuisscene, en tal van andere verschijnselen waarbij je nooit stil staat als je nog gezond bent en op volle toeren meedraait. Behalve het accepteren van de ziekte zelf, zul je je zelfbeeld vaak drastisch moeten bijstellen, je emotioneel evenwicht moeten zien te bewaren en een nieuwe manier vinden om met je omgeving om te gaan. Omgaan met de ziekte kun je zien als een opgave waarvoor je gesteld wordt, iets dat weliswaar voor de nodige problemen zorgt, maar ook voor uitdagingen. Acceptatie van je nieuwe status als chronisch zieke houdt overigens niet in dat je bij de pakken neer moet gaan zitten. Door het aanvaarden van je nieuwe situatie voorkom je juist dat je je tegen de ziekte blijft verzetten of je verliest in het slachtofferschap. Pas als je de ziekte hebt geaccepteerd, zul je in staat zijn je leven opnieuw in te vullen met de dingen en activiteiten die nog wel binnen je bereik liggen. Dat dit niet van de ene dag op de andere dag gebeurt is duidelijk. Er zijn natuurlijk grote verschillen tussen personen en de verschillende chronische ziekten, maar er is wel gesteld dat de meeste mensen in het eerste jaar na de diagnose niet aan aanvaarding toe zullen komen. Het eerste jaar is voor vrijwel alle patiënten de meest chaotische periode waarin het leven compleet door de war wordt gegooid, hetgeen ook emotioneel gezien een grote belasting is. Na deze periode kan het proces van acceptatie beginnen, nog even los van het feit dat er ook ziekten zijn die telkens weer nieuwe fasen hebben, die je ook weer onder ogen zult moeten zien.

Kennis is macht

Ook bij het omgaan met een chronische ziekte, geldt dat informatie heel belangrijk is. Allereerst zul je je moeten informeren over alle ins en outs van de ziekte en wat je kunt doen en laten om de klachten zoveel mogelijk te verlichten. Je eigen artsen, en eventuele specialisten, zijn daarvoor natuurlijk de aangewezen personen. Soms loont het ook de moeite om je te oriënteren op minder confessionele geneeswijzen en dit geldt des te meer ingeval van ziekten waar de gevestigde medische wereld nog geen, of nauwelijks een antwoord op heeft. De meeste ziekten hebben ook patiënten-verenigingen die tot belangrijk doel hebben het verstrekken van informatie aan mensen die lijden aan die specifieke ziekte. Tot slot is internet natuurlijk een bron van informatie-uitwisseling waar door tal van patiënten gebruik van gemaakt wordt. Ook zijn er speciale sites en fora voor patiënten met chronische ziekten. Behalve feitelijke informatie over de ziekte zelf kan het nuttig zijn om je te verdiepen in hoe je het beste kunt omgaan met de ziekte. In de literatuur zijn hierover een aantal inspirerende, persoonlijke verhalen te vinden. Zoals dat van Renate Dorrestein “Heden ik” dat gaat over haar belevenissen nadat zij werd getroffen door het chronische vermoeidheid syndroom. Behalve haar aanpassing aan de ziekte zelf wordt het gevecht tegen het onbegrip, van zowel haarzelf als haar omgeving, treffend en humoristisch beschreven. De ziekte die haar trof was destijds een door de medische wereld totaal onbegrepen, en zelfs ontkend, fenomeen. Collega-schrijfster Renate Rubinstein beschreef haar lotgevallen met de ziekte multiple sclerose in “Nee heb je – notities over ziek zijn” eveneens op een speelse, duidelijke en onorthodoxe manier. Het boek is heruitgegeven in het kader van het vijfentwintigjarig bestaan van Stichting MS Research en voorzien van een DVD waarop het boek integraal wordt voorgelezen door Renate Rubinstein zelf. Karin Spaink heeft zelfs meerdere boeken geschreven over het patiënt-zijn. Zo handelt “Vallende vrouw – autobiografie van een lichaam” over het leven met multiple sclerose en “Open en bloot” over haar ervaringen met borstkanker.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here