Louis Braille werd geboren in het plaatsje Coupvray (nabij Parijs) op 4 Januari 1809 in Frankrijk. Toen Louis 3 jaar oud was stak hij zichzelf per ongeluk met een priem in zijn vaders werkplaats in zijn oog wat hem het zicht in zijn linkeroog kostte. Op 6 jarige leeftijd kreeg hij een oogziekte aan zijn rechteroog wat hem ook dit oog kostte waardoor hij voortaan blind door het leven moest. Op hele jonge leeftijd (hij was pas 10 jaar) kreeg Louis Braille een beurs toegewezen voor de Nationaal Instituut voor Blinde Kinderen in Parijs (één van de eerste ter wereld). Braille was een slimme en creatieve student en was een getalenteerde cellist én organist op zijn school en speelde in diverse kerken op het orgel door heel Frankrijk.
Op dit blindeninstituut werden kinderen simpele handelingen geleerd zodat zij later enigzins voor zichzelf konden zorgen en ook “lezen” was een onderdeel van de lessen. Door middel van opgehoogde letters konden de kinderen met hun vingertoppen de letters voelen en hierdoor lezen. Vreemd genoeg werd de kinderen niet geleerd te schrijven. De opgehoogde letters werden gemaakt door koperdraad onder het papier te drukken (waardoor de gemaakte vorm met het draad omhoog kwam). Groot nadeel hiervan was dat de boeken ongelooflijk veel wogen. Om kosten te besparen werden meerdere verhaaltjes in één boek gemaakt waardoor sommige boeken wel meer dan 40 kilo wogen! De school had 14 van deze boeken die Louis Braille al gauw allemaal had gelezen.
In het jaar 1821 (Louis is dan 12 jaar) werd de school bezocht door ene Charles Barbier. Deze Charles was kapitein in het Franse leger en vertelde de kinderen over zijn uitvinding: Nachtschrift: een code van 12 opstaande puntjes en streepjes. Nachtschrift werd gebruikt om elkaar boodschappen door te geven zonder te spreken en was tevens handig om geheime boodschappen aan elkaar over te geven. Louis vond deze code veel te moeilijk en nog datzelfde jaar bedacht hij zijn eigen “nachtschrift”. Met een priem (hetzelfde stuk gereedschap wat hem zijn zicht had ontnomen) maakte hij door middel van 6 opstaande puntjes in papier een nieuw systeem wat hij in de jaren erna verbeterde. Door de 6 puntjes te laten corresponderen met de letters van het alfabet kon hij het nachtschrift van Charles Barbier vereenvoudigen.
Toen hij 15 jaar was, in 1824, was het helemaal klaar. Nu was er de mogelijkheid om met je vingertop in één keer te voelen om welke letter het ging. Later voegde Louis nog cijfers en rekentekens toe aan dit Braille-alfabet.Bovendien had zijn systeem ook nog andere voordelen: nu konden kinderen ook leren schrijven door middel van deze puntjes! Zijn medeleerlingen begonnen dit alfabet direct te gebruiken en het werd een groot succes, maar pas in 1854 (twee jaar na de dood van Louis Braille) werd dit Brailleschrift officieel erkend door het Blindeninstituut als volwaardige lees- en schrijftaal voor blinden.
Een goede vriend van Louis, Pierre Foucalt, ontwikkelde een machine om het blindenschrift in het papier te drukken.
Louis werd leraar op het instituut en was een gerespecteerd man. In 1852 stierf hij, veel te jong, aan tuberculose op 43-jarige leeftijd.
Wetenswaardigheidjes:
Er zijn horloges voor blinden waarbij ook gebruik is gemaakt van Braille om de cijfers op de klok weer te geven.Er is ook Brailleschrift in het Hebreeuws, Japans, Koreaans, Vietnamees, Tibetaans en Chinees.Op Canadese bankbiljetten staan ook braille-puntjes. Deze puntjes zijn geen standaard Braille, maar meer bedoeld om de biljetten te kunnen onderscheiden van elkaar.Ook in Mexico maakt met gebruik van braille op bankbiljetten.Naderhand zijn ook brailleschrift voor muziek, wiskunde en tekstverwerking op de computer ontwikkeld.
