Zakendiner niet bedoeld om honger te stillen
Eten doet een mens omdat hij honger heeft. Maar dat gaat niet altijd op. Wie heeft gesolliciteerd op een directiefunctie en al in de derde voorstellingsronde in een chique restaurant wordt uitgenodigd, heeft geen honger. Hij eet, omdat hij wil aantonen gezellig te zijn, en wel met stijl. Daarbij is een behendige voedselinname slechts een deel van de proef die hij moet doorstaan. Minstens zo belangrijk is het om zich aangenaam met zijn tafelgezelschap te onderhouden, zonder zich daarbij al te veel moed in te drinken.
Bij menigeen wordt het bekend verondersteld, maar bij sommige mensen moet het nog eens benadrukt worden: smakken en slurpen wordt alleen in China graag gehoord, bij ons niet. Beide handen horen op de tafel, maar niet tot aan de ellebogen. En het colbert trek je pas uit nadat de gastheer dat ook gedaan heeft, of als hij erop aangedrongen heeft.
Hoe wijnglazen het mooist klinken
Tot zover de algemeenheden. Het subtielere werk begint met de verplichte broodjes die men graag vóór een maaltijd serveert. Onthoud: je sníjdt ze niet maar je breekt ze. Het mesje gebruikt je alleen om te smeren. Onnodig om te zeggen dat je pas met eten begint ná de gastheer. En om de wijnglazen bij het aanstoten mooi te laten klinken, pak je die bij de steel vast. Dat geldt trouwens ook zonder aan te stoten.
Mooi, dan kan nu het spel beginnen. Maar opgepast: mes en vork zijn geen badmintonracket. Je houdt ze lichtjes aan de onderkant vast en vermijdt snerpende krassen op het porselein. En leg je mes en vork kruiselings op je bord, met de achterkant van de vork omhoog, dan mag je erop vertrouwen dat de ober je bord nog niet wegrukt, omdat hij weet dat je alleen maar even kort pauzeert. Per slot van rekening wil je niet als een of ander roofdier te werk gaan. Pas wanneer de maaltijd beëindigd is, leg je je bestek af, het mes met de snijkant naar de vork toegekeerd, en de vork op de rug.
Houd afstand
Het spreekt voor zich dat een vork niet bedoeld is om er wild mee rond te zwaaien, bijvoorbeeld om een argument voor de neus van je buurman kracht bij te zetten. Sowieso dien je afstand te houden. Ieder mens bezit een intieme zone en vindt het niet prettig, als onbevoegden daar zomaar binnenvallen. Dit geldt ook voor vriendelijk bedoelde schouderklopjes.
Luid praten komt ook niet goed over. Zelfs niet als de belangrijkste personeelsfunctionaris aan de andere kant van de tafel zit en ogenschijnlijk vol belangstelling is voor het relaas van de kandidaat; Aangebruld worden wil hij zeker niet. Bovendien is het gepast om af en toe ook eens te luisteren. En dat geldt met name als men zijn mond vol heeft ……………
Van welke spijzen blijf je beter af
Wie slim is, bestelt gerechten waarmee hij goed overweg kan. Ruzie met grote slabladeren bijvoorbeeld, moet niet worden onderschat. Vooral niet omdat je sla alleen met een vork behoort te eten. Alleen in noodgevallen is het is toegestaan om bij het optasten een stukje brood als hulp te gebruiken, maar in géén geval het mes. Met zijn handen eet men trouwens binnen onze cultuurkringen nauwelijks nog. Kippeboutjes en scampi dient men met bestek te verorberen. Alleen als er een schaal met citroen wordt aangereikt, is dat een duidelijk signaal dat je ook met je handen mag toetasten.
De rol van het servet
Vanaf dát moment komt het servet in beeld. Maar let op. Want eigenlijk is dat niet bedoeld voor het reinigen van je handen. Als brillenpoetsdoekje mag je het setvet evenmin gebruiken, en al helemáál niet als zakdoek. Met het servet, dat je uitsluitend op je schoot mag deponeren, dep je lichtjes je mond voordat je aan je glas nipt, om daarop geen lelijke vetresten achter te laten. Na het beëindigen van de maaltijd wordt het servet niet, zelfs niet als het van papier gemaakt is, als prop achteloos op het laatste bord geworpen, maar uitsluitend aan de linkerkant van je bord gelegd.
Oefening baart kunst
Eerlijk gezegd maak je weinig kans om aan tafel alles in een keer perfect te doen, zélfs als je de bovenstaande aanbevelingen serieus hebt opgevolgd. Het is aan te bevelen om regelmatig te oefenen om een nette omgang met mes en vork in vlees en bloed op te doen. Dat betekent: elke zaterdag uiteten gaan. De partner zal er blij om zijn.
