Er zijn 2 soorten herinneringen die ik wil
uitvlooien :
PERFECT opgeslagen : direkt ( of soms met veel moeite ) volledig heroproeppbaar en
direkt te gebruiken als antwoord op een vraag, in een quiz, famileverhalen,
enz…. en bijgevolg, door het zo te formuleren de NIET-perfect opgelslagen herinneringen … daarover gaat het
hieronder.
Volgens mij is deze laatste het struikelblok bij
gesprekken die uit de hand lopen … maar ook bij het gewone nadenken hoe
bepaalde situaties aan te pakken.
De rede wordt geblokkeerd door de toevloed van
herinneringen met emotionele negatieve lading. Deze “lading” werd in een gelijkaardige
situatie niet “opgeruimd” en dient zich terug aan ter evaluatie. Er was geen oplossing toen en de lading
blijft bestaan om je attent te maken : kategoriseren aub ( prachtig toch ! )
Om NU in het heden dus, van “slechte gevoelens” af te raken
ben je verplicht om deze uit te spreken. Voorkom nieuwe lading door vragen te stellen !
Het kan ook naderhand. En dit dan in een “voorbereide” situatie van ontspannenheid,
vertrouwen en met de WIL om daaraan tijd te besteden.
Romeis ook niet op één dag gebouwd … dus hebben we
alle tijd om het nu en dan te proberen .. met vallen en opstaan …
Er aan beginnen is echter noodzakelijk want we zijn
allemaal soms geschokt, verbijsterd, angstig, verbolgen … om maar bij klein
verdriet te blijven.
Begin echter niet met het vroegere, wat voorbij is is
voorbij. Ik ijver hier JUIST niet om het verleden te
bekijken. Ik ijver NIET om een therapie
te volgen. Ik ijver ervoor om aan te zetten tot het uitspreken
van je GEVOELENS. Uitspreken van wat je
voelt … zeggen wat je hindert … als je nadenkt over te nemen stappen :
jezelf bevragen wat houd me tegen!
Alleen het NU telt, Nu is trouwens al de toekomst. Het huidige NU is al toekomst,
de vorige sekonde is al voorbij … dus NU kan je plannen maken..
Ik dacht eerst aan een soort zintuiglijke INPUT (alles
wat ik zie, hoor, enz…) en daaruit zou dan automatisch motorische OUTPUT
volgen. Ik dacht dus echt gewoon aan een
oorzaak – gevolg.
Maar nu denk ik namelijk dat het voor mij (
subjectief, waarschijnlijk toch ) in feite niks uitmaak of ik zintuiglijke
waarnemeningen doe … of gewoon herinneringen ophaal. Ik denk NU dat ik daar allemaal niks van merk, mijn lichaam regelt dat .. als we niet ALLERT zijn op ALLES wat er met ons
gebeurt, dan overkomen er ons dingen waarop we GEEN “eigen zinnige aangepaste ” inbreng
hebben. De herinneringen die zich aandienen zijn namelijk veel
sterker dan mijn zintuiglijke waarnemingen.
Waarschijnlijk worden opgeroepen herinneringen sneller
geproduceerd dan wat ons netvlies kan “optekenen en doorgeven ter beoordeling
aan ons brein”. En dit gebeurt allemaal zo bliksemsnel, dat we geen onderscheid
kunnen maken met onze beperkte trage denk-spreek-output.
>Als WAT je ziet, en de opgeroepen herinneringen geen
lading bevatten zoals gevaar, benauwdheid, verdriet, angst, enz… dan worden die
herinneringen onmiddellijk gedeleted ( = verwijderd ) … want ze zijn niet
nodig, we hoeven dus niet motorisch snel of krachtig optreden.
Als we dus onze zintuigen niet helemaal onder kontrole
hebben ( ziekte, verslavingen, drank, medicijnen, onderdrukking,
maatschappelijk onrecht enz… ) dan reageren we NIET gepast en lijken ons
allerlei dingen te overkomen … maar het is de eigen kontrole, onze
verantwoordlijkszin die ondermijnd is … de situaties worden SUBJECTIEF
ondergaan … doordat onze herinneringen ons parten spelen!
Als ikzelf denk aan situaties die me benauwden is het
alsof ik ze herbeleef, welliswaar in een veel kleinder tijdbestek, maar
inderdaad met die ONBEWUST aanwezige motorische output … die ik KAN maar niet
hoef te gebruiken …
Kort samengevat :
– Herinneringen zijn gevaarlijk, want ze bevatten ONJUISTE informatie ( over
vroegere soortgelijke situaties ), maar
NIET met betrekking tot wat er je NU overkomt ! Toch is het prachtig, als je dit weet, want het KAN nodig zijn … zodus
kan je met vertrouwen de toekomst tegemoet zien … je hebt een helper, maar het
is een kind … je moet het koesteren en opvoeden en tijd insteken.
– In moeilijke situaties : praat over je gevoelens ( niet over het verleden, ga daar
niet op in, doe of je het niet weet, want dat brengt je niet voorruit … en
gewoonlijk wordt je toch niet ernstig genomen, of het neemt teveel tijd in
beslag ).
– Maak er een gewoonte van om over je gevoelens te praten, altijd weer terug. Dit zal je helpen “het gevoelde” te
herkategoriseren. Let wel! Niet
over wat je vroeger voelde, WEL over wat je NU voelt. Het verleden is namelijk voorbij en elke
ontmoeting is een nieuw gegeven in je memorie, zorg dat het een perfecte is …
als je iets niet begrijpt : vraag ernaar want anders zit je eens te meer met
een nieuwe hindernis in het NU
