We zijn allemaal mensen, we hebben allemaal recht om een gelukkig leven.
Als mens hebben we het recht om ons eigen leven te leiden en hierbij onze eigen keuzes te maken.
Willen we een partner om het leven mee te delen, willen we een eigen woning of reizen we liever de wereld rond om op ons dertigste op zoek te gaan naar een partner om mee te gaan samenwonen.
Het krijgen van kinderen is een keuze die we zelf maken, we beschermen ons hier tegen als we geen kinderen willen. Als we er echt aan toe zijn kiezen we er voor om met onze partner zwanger te worden en een kind te krijgen.
Verstandelijk gehandicapten zijn net als iedereen ook mens. Ze leven zo normaal mogelijk en willen als normale mensen behandeld worden.
In de gezondheidzorg worden verstandelijk gehandicapten gestimuleerd om zo zelfstandig mogelijk te leven met alle gevolgen van dien.
Een eeuwige discussie is hierbij of verstandelijk gehandicapten altijd eigen keuzes mogen maken of toch beschermd moeten worden tegen hun eigen onvermogens. Een kind krijgen is hiervan een voorbeeld. Verstandelijk gehandicapten kunnen een levenspartner vinden en hierbij de keuze nemen om een kind te nemen. Hoe gaat een begeleider hierbij om? Is het goed om verstandelijk gehandicapten zelfstandig te laten leven en hierbij ook kinderen te laten krijgen of moet er ingegrepen worden en moet dit worden tegen gehouden. Want kunnen verstandelijk gehandicapten wel voor een kind zorgen als ze het al moeilijk vinden om zichzelf goed te verzorgen. Waar ligt de grens tussen zelfstandigheid, autonomie het beschermen.
Dit blijft een eeuwige discussie.
