Het is toch geweldig om kat te zijn. Je hebt een heerlijk groot huis waarin af en toe wat andere handige twee voeters (mensen) rond lopen die je voorzien van je bakkie eten, water en een schone bak. Heb je het echt goed voor mekaar dan hebben ze je ook nog een eigen deur gegeven waar je dag en nacht gebruik van kan maken.
Daarnaast kun je overal slapen, die mensen zetten overal doosjes neer met zachte kleedjes of ze geven je een geweldige paal met allerlei niveau`s erin waar je in kunt klimmen, je nagels kunt vijlen en natuurlijk met lekkere plekjes om te kunnen slapen… maar de bank waar ze zelf op zitten slaapt natuurlijk het lekkerst… en ja als je daar dan zo lief en schattig ligt te slapen dan pakken zij wel een andere stoel voor zichzelf. Wat dacht je van het bed… even lekker lang uit of heerlijk onder de dekens tegen het mensje aan….zalig toch.
De hele dag niets doen, lekker luieren, wat eten…wat spelen en weer wat luieren.
Vergis je niet…. het klinkt misschien allemaal erg aantrekkelijk maar het “kat” zijn heeft ook zo ziijn nadelen. Zo wordt je regelmatig zonder enige waarschuwing vooraf zomaar opgetilt, of je nu lekker lag te slapen of druk aan het spelen was of staat te eten het maakt die “mensen” allemaal niets uit. Ze willen je even “knuffelen”, getsie. Vooral die kleine mensjes, daar moet je goed voor uitkijken hoor. Die kunnen je zomaar bij je staart grijpen en je meesleuren of in je oor bijten of gewoon je als een trommeltje gebruiken en maar schreeuwen erbij en leuk dat die “grote” mensen dat dan vinden.
Een keer in de zoveel tijd dan wordt je in je nekvel gegrepen en wordt je in een heel klein koffertje, tasje of doosje gestopt. Totaal de weg kwijt ben je dan… wordt in een of andere brul ding gestopt (een auto noemen ze dat)en ze blijven maar tegen je aankletsen…. Ik jank mijn longen het lijf uit maar ze halen me er niet uit. Als ik er dan met koffertje,tas of doos dan toch uit die auto wordt gesleurt kom ik in een ruimte waar ik nog veel meer “huilende” metgezellen tref. Zelfs die van mijn grote vijand “de Hond”. (Toch wel fijn dat zij ook hetzelfde lot moeten ondergaan.) Ze blijven daar dan “uren” zitten totdat je opeens weer meegenomen wordt, nou en wat er dan toch allemaal met je gebeurt!!!
Een of ander vreemd mens trekt je bek open, zit aan mijn ballen…kijkt onder mijn staart… in mijn oren en dan alsof je nog niet genoeg geleden hebt duwen ze ook nog een spuit even snel in je nek. Nou ik kan je vertellen dat ik dan toch echt heel erg mijn best doe om die persoon onder luid gebrul even flink open te halen met mijn nagels en te bijten. Mijn eigen mensje wil me dan wel weer knugffelen…ja dag daar heb ik dus totaal geen zin in en ik zoek bescherming in mijn koffer, tas of doos waarin ik ook gekomen ben. Gelukkig mag ik daar altijd in blijven en gaan we weer in de auto naar huis. Thuis gekomen neem ik gelijk de benen stel je voor dat ze het nog een keertje willen.
Dat is toch wel een jaarlijks terug kerend iets waar ik nou niet echt vrolijk van wordt.
Elke maand grijpen ze je ook in je nekvel en dan laten ze een koude vloeistof in je nek lopen…. rillingen krijg ik ervan en stinken dat het doet. Ik krijg het maar niet weg en het zit zo hoog in mijn nek ik kan er gewoon niet bij, waardeloos.
Soms neem ik een kadootje voor ze mee…denk je dat ze dan blij zijn….welnee joh. Als ik dan die heerlijke dode muis op de mat heb gelegd als dank voor hun goede zorgen begint zij altijd te gillen en hij moet het dan weg halen. Een dank je wel is er niet bij hoor… Ik heb het ook al eens met een kikker en een vogel geprobeert en vooral die laatste is niet makkelijk hoor… maar nee hoor ze zijn niet tevreden ermee!!
Als laatste wil ik dan nog even meededelen dat als je het niet zo goed getroffen hebt dat je geen eigen deurtje hebt naar buiten maar alles op een “bak” moet doen, nou daar wordt je echt niet vrolijk van. Dan verschonen ze je bak pas naar twee dagen…. weet je wel hoe vies dat is, na twee dagen in je eigen rootzooi te staan en maar een plekje vinden en als je dan geen plekje kan vinden en het maar buiten de bak doet nou berg je dan maar want dat vinden ze niet echt fijn.
Nee het leven van een kat lijkt allemaal wel zo leuk maar vergis je niet ook wij hebben het vaak niet makkelijk…
