Na zichzelf te hebben gevestigd te Goa in 1510 en Malakka in 1511, kwamen de eerste Portugezen aan op de Chinese kust in 1513 aan boord van een ingehuurd junk voeren ze vanuit Malakka. Ze landden op Lintin Island in de Zhujiang (Pearl River) estuarium en richtte een stenen baken op die aanspraak maakte op het eiland in naam van de koning van Portugal. Toen de Portugese vloot arriveerde in de buurt van Haojingao in 1517 en 1518, uitten Chinese ambtenaren hun ongenoegen over het feit dat de Portugezen de soevereiniteit van China schonden.
In het jaar 1521 werden Portugese avonturiers met geweld verdreven uit de kust van Guangdong.
Na een scheepswrak in 1536, mochten Portugese handelaren afmeren op Haojingao, echter de meeste historici wijzen op de permanente aanwezigheid van de Portugezen in Macau vanaf het jaar 1553, het jaar dat ze begonnen met de oprichting van hun handeldepots op het land.
Hoewel de Portugezen pogingen ondernamen om andere eilanden in te nemen langs de zuidelijke kust van China – met inbegrip van Shangchuan Island – waren deze gedoemd om te mislukken,er stond Macau voorspoed te wachten.
De Portugezen hebben daar basissen opgezet met als doel handel te drijven met China, in het bijzonder met Guangzhou, en voor de handel met Japan. Zowel de Portugese en Chinese handelaren trokken naar Macau,en het werd al snel een belangrijk knooppunt in de ontwikkeling van de handel van Portugal met India, Zuid-China, Japan en Zuidoost-Azië.
Lissabon kreeg een erfpacht voor Macau in ruil voor een eerbetoon aan Peking in 1557, en in datzelfde jaar, werd een ommuurd dorp gebouwd. De huurbetalingen begonnen in 1573. China behield zijn soevereiniteit en de Chinese bewoners waren onderworpen aan de Chinese wet,
maar het gebied was onder Portugees bestuur.
In 1582 werd een landlease ondertekend, en de jaarlijkse huur werd betaald aan de Xiangshan provincie.
In 1586 werd Macau een autonome stad. In 1605 werd als gevolg van nederlandse aanvallen,door de portugezen een stadsmuur gebouwd zonder toestemming van China. China heeft Macau in 1685 officieel als economische haven uitgeroepen.
In eerste instantie hadden de Portugezen Macau ontwikkeld als een handelspost bedoelt om de betrekkingen tussen China en Japan te bevorderen en als een opslaghaven voor de lange reis van Lissabon naar Nagasaki.
Wanneer Chinese functionarissen in 1547 rechtstreekse handel verboden met Japan,vervoerden Portugese handelaren Macau’s goederen tussen de twee landen.
Het Verdrag van Koophandel,Vriendschap en Handel
De eerste Portugese gouverneur van Macao werd benoemd in 1680, maar de Chinezen bleven hun wetten stellen,door het verzamelen van grond en vervoers belastingen. Tijdens de 17e, 18e, en 19e eeuw, diende Macau als eenbelangrijk centrum voor de Portugese handel met China (voornamelijk met Guangzhou), Japan, de Filippijnen, het vasteland en eilanden in Zuidoost-Aziê tijdens de Ming (1368-1643) en Qing (1644-1911) dynastieën.
De teloorgang van Lissabon’s handelssysteem in het midden van de 17e eeuw eindigde Macao’s rol als een belangrijke handelsroute entrepot. De ontwikkeling van Hong Kong door de britten en de opening van het verdrag der havens langs de kust van China na 1842, verminderde steeds meer het commerciële belang van Macau tegenover Hong Kong en andere chinese havens.
Tot 20 april 1844, was Macau onder de jurisdictie van de Indische koloniën van Portugal, de zogenaamde “Estado Portugues da India” (Portugese staat van India), maar na deze datum, werd er, samen met Oost-Timor, erkenning toegekend door Lissabon (maar niet door Beijing) als een overzeese provincie van Portugal.
Het Verdrag van Vrede, Vriendschap en Handel tussen China en de Verenigde Staten(ook bekend als het Verdrag van Wangxia) werd ondertekend op 3 juli 1844, in een tempel in Macau. De tempel werd gebruikt door een Chinese gerechtelijke bewindvoerder, die ook toezicht hield op kwesties met betrekking tot buitenlanders, en is gelegen in een dorp van Wangxia.
In 1845 verklaarde Portugal Macau een vrije poort, Chinese functionarissen en soldaten werden verdreven, daarna is Portugal belastingen beginnen heffen op Chinese bewoners.
Portugal bleef huur betalen aan China tot 1849, toen de Portugezen het Chinese douanehuis in Macau onafhankelijk verklaarden,een jaar dat ook de Chinese vergelding zag en uiteindelijk de moord op de gouverneur Ferreira do Amaral.
Portugal kreeg de controle van het eiland Wanzhai, ten noorden van Macau, die onder de jurisdictie van Zhuhai stond, in 1849, maar daar werd terug afstand van gedaan in 1887. controle over Taipa Dangzai in het Chinees) en Coloane (Luhuan), twee eilanden ten zuiden van Macau, werd verkregen tussen 1851 en 1864.
Het Verdrag van Tianjin (ondertekend 13 augustus 1862) erkend Macau als een Portugese kolonie, maar omdat China nooit het verdrag heeft geratificeerd,werden Macau en Oost-Timor weer gecombineerd als een overzeese provincie van Portugal onder controle van Goa in 1883.
Het protocol die de betrekkingen tussen de twee landen respecteerde (ondertekend in Lissabon 26 maart 1887) bevestigd “eeuwigdurende bezetting van Macau door Portugal (met een belofte van Portugal ” Macau nooit te vervreemden van het vasteland zonder overeenkomst met China”). Taipa en Coloane werden ook afgestaan aan Portugal, maar de grens met het vasteland was niet afgebakend.
Het Verdrag van Koophandel en Vriendschap (28 augustus, 1888) erkende de Portugese soevereiniteit over Macau, maar werd nooit geratificeerd door China. Ilha Verde (Qingzhou in het Chinees) werd opgenomen in het gebied van Macau in 1890, en, eens een kilometer uit de kust, in 1923 was het opgegaan in schiereiland Macau door middel van landaanwinning.
Macau genoot een korte periode van economische voorspoed tijdens de Tweede Wereldoorlog als de enige neutrale haven in Zuid-China, na de Japanse bezetting van Guangzhou (Kanton) en Hong Kong. In 1943, creëerde Japan een virtueel protectoraat over Macau.
De Japanse overheersing eindigde in augustus 1945.
De komst van het Volks Republiek China
Toen de Chinese communisten aan de macht kwamen in 1949, verklaarden ze het Protocol van Lissabon ongeldig als “ongelijke verdragen” opgelegd door buitenlanders op China. Echter, Beijing was nog niet klaar om het verdrag aangelegenheid in vraag te stellen, het afwachten tot een meer geschikter moment bleek verstandiger . Beijing nam een vergelijkbare houding aan omtrend de verdragen met betrekking tot het grondgebied van Hong Kong en het Verenigd Koninkrijk.
Portugal heeft Macau aangewezen als een aparte overzeese provincie in 1955.
Er braken rellen uit in 1966, toen de pro-communistische Chinese elementen en de politie van Macau in botsing kwamen.
De Portugese regering had een akkoord bereikt met de Volksrepubliek China om de stroom van vluchtelingen uit China te beëindigen en alle communistische demonstraties te verbieden. Deze stap eindigde het conflict, en de betrekkingen tussen de overheid en de linkse organisaties zijn sindsdien rustig gebleven.
De Portugese overheid probeerde nog een keer in 1966 na de rellen in Macau, en opnieuw in 1974, het jaar van een militaire revolutie in Portugal, om Macau over te dragen aan het Volksrepubliek China.
In 1974 verleende de nieuwe Portugese regering onafhankelijkheid aan alle overzeese kolonies en erkende Macau als deel van het grondgebied van Volksrepubliek China, maar de Chinese regering ging niet akkoord met het beheer van het grondgebied.
